Je suis un terourist!
Blijf op de hoogte en volg Harmen
03 Maart 2015 | België, Hoei
1/3
Gestart in Maastricht om 7.30 na nachtje zweten in de B&B. Dekbed was een natte prop, sorry mevrouw Droste :(
Vooral langs de Maas gelopen met afwisselend zeer mooi tot industrie (dat is Limburg). Om 10.30 in Visé aangekomen. 15 km. Eigenlijk dagetappe 1 volgens boekje. Uurtje in waterig zonnetje op pleintje wat zitten drogen. Nu even koffie en echt doorwarmen in dorpscafé. Mensen hier kijken net zo triest als hun fabriekjes en ze hebben elkaar ook niet zoveel te vertellen. Het is ook geen Maastricht!
In de middag naar Luik, 20 km. Vol goede moed tot de eerste "klim", de weg gaat venijnig omhoog en dan voel je ineens dat je zo'n 115 kg naar boven moet werken. Met de griep nog in het lijf enorm zweten. En dit was nog maar een heuvel. Maar extreem stijl dat merk je aan de oliedamp en remstank van stijgende respectievelijk dalende auto's. Eenmaal boven is de beloning een gure stevige wind met zo nu en dan een flinke hoosbui. Op de vierkante meter af en toe een stukje natuurschoon maar hoofdzakelijk: hoe hebben ze de boel hier zo kunnen verklooien? In een bushokje even 5 minuten proberen te schuilen, helaas sneuvelen hier de ramen net zo als thuis dus het hielp niet om warm te worden.
Luik een beetje verkeerd binnengelopen. Een mix van industrie, verpauperde straten met huizen en Islamitische winkeltjes: halal, Ali Babba's supermarkt en Kebab! Twee sportschool jongens moesten mij persé rechts en links voorbij en trakteerden mij op twee schouderstooten. Kennelijk de bedoeling dat ik met mijn plunje achterover zou knallen. Verkeerde techniek helaas. Ik heb maar "pardon" gezegd, wat doe ik ook in hun buurt? Die meneer met al die plastic tassen was veel aardiger. Bood mij blikje bier aan met een onbegrijpelijk verhaal. Ik heb vriendelijk moeten bedanken want ik zou alsnog KO zijn gegaan na een biertje. Heel bijzonder was de frisdrankautomaat bij de entree van een kerk. Ondanks de noodzakelijke euro (koopje) smaakte dat frisje als een geschenk van god!
Als onderkomen het Hotel des Acteurs. Dat sloeg op de uitbaters vermoed ik. Ze spelen hotelletje en zijn het bepaald niet. Wel showbizz prijzen. Het centrum van Luik heeft verrassend veel mooie restaurants lijkt het. Ik duikel echter bij de eerste, en naar het lijkt beste, Chinees naar binnen. Mijn voeten houden me niet meer. Beetje luxe! Allemaal stropdassen met goed gebruinde platina blonde dames: Luikse chique. Goed uitgezocht Harmen! Ik heb het decolleté en partner naast mij dus netjes gegroet bij aankomst en vertrek. Even manieren laten zien voor en na het naar binnenwerken van mijn bordje eten.
2/3
Heel vroeg op pad naar Saint-Séverin, 30 km. Mooie route en in de loop van de ochtend beetje zonnetje. Dan zijn er momenten dat je voelt: dit is het :)
Jammer dat veel mooie paden nu modderbanen zijn. Veel stijgen en dalen door bossen waar de geitenpaadjes waren veranderd in modderstromen. Enorm balanceren met bijna 20 kg op je nek (inclusief water Jaap). Soms 1 stap omhoog en 3 terug glijden: afzien!
Maar veel mooie momenten in mooie natuur. Geen mens te bekennen en de spaarzame woningen zien er gesloten uit. Beetje paniek want heb enorme zin in laatste slok water. 10 km voor bestemming een gehucht met een paar huizen en een meneer met boodschappentas op weg naar zijn auto. De man sleept mij op mijn baggerschoenen mee door zijn huis naar de keuken. Ik krijg een beker melk, een stuk chocolade (geeft energie vlg gastheer, en dat klopt), hij vult mijn fles en wil mij nog van alles meegeven. Ontzettende oppepper! Na 5 minuten lopen een hagelbui met keiharde wind die mij de laatste 2 uur heeft vergezeld. Wist niet dat dat zo lang kon aanhouden. Af en toe 5 min niet, maar de ijskoude wind bleef. Stoppen bleek geen optie want ik moest lopen om niet te bevriezen. En opeens de zon en de kerk van Saint-Séverain in zicht: prachtig. Historisch gehucht, oude hoeves, mooie schuren en de kerk met bijgebouwen waaronder een hoeve en park, lijkt wel een landgoed. Ik slaap in de pastorie. Van buiten super monumentaal. Binnenin, denk dat de laatste pastoor eind jaren 50 zijn biezen heeft gepakt. Eten en ontbijt in de keuken van de hoeve (wat een chique monumentaal pand) met mevrouw Dejardin (die ook van tuinieren houdt). Super gastvrij, wel € 10,= (all-inclusive) maar dan heb je ook wat. Ben wel geraakt door de gastvrijheid, dit was bepaald niet kostendekkend en los daar van wat een vriendelijkheid.
3/3
Eigenlijk geen spierpijn. Maar mijn voeten daar voelt alles mis mee. Door het balanceren met die rugzak (en nieuwe zware schoenen én km's én stijgen én dalen) worden er zaken belast..... spiertjes, botjes en brandende voetzolen. Eenmaal een paar minuten in beweging dan went de pijn (die niet weggaat) dus doorlopen. Gewoon doen of voeten er niet bijhoren. Leuk geprobeerd maat nu voel ik fantoompijn :(
Op naar Huy en slechts 17 km. Ik zie dit maar als een rustdag. Wie niet rusten: la Police. Kom halverwege een bos uitlopen langs een energiecentrale in de middle of nowhere. Stopt een zwarte Volvo en er springen 2 man uit in zwarte gevechtspakken, kogelwerende vesten, aanvalsgeweren in de hand, pistool en mes in holsters op de benen. Papieren en rugzakcontrole. Ze zijn vriendelijk maar akelig alert. Ik moet op afstand staan, de één doet mijn rugzak de ander houdt het geweer voor mijn voeten gericht. Een auto die te dicht op hun auto stopt zorgt ook voor commotie (arme koerierstertje) en gerichte wapens, serieus business here!
Op tijd in Huy. Deze stukjes neerkalken, beetje rust en vanavond even rondneuzen.
Gestart in Maastricht om 7.30 na nachtje zweten in de B&B. Dekbed was een natte prop, sorry mevrouw Droste :(
Vooral langs de Maas gelopen met afwisselend zeer mooi tot industrie (dat is Limburg). Om 10.30 in Visé aangekomen. 15 km. Eigenlijk dagetappe 1 volgens boekje. Uurtje in waterig zonnetje op pleintje wat zitten drogen. Nu even koffie en echt doorwarmen in dorpscafé. Mensen hier kijken net zo triest als hun fabriekjes en ze hebben elkaar ook niet zoveel te vertellen. Het is ook geen Maastricht!
In de middag naar Luik, 20 km. Vol goede moed tot de eerste "klim", de weg gaat venijnig omhoog en dan voel je ineens dat je zo'n 115 kg naar boven moet werken. Met de griep nog in het lijf enorm zweten. En dit was nog maar een heuvel. Maar extreem stijl dat merk je aan de oliedamp en remstank van stijgende respectievelijk dalende auto's. Eenmaal boven is de beloning een gure stevige wind met zo nu en dan een flinke hoosbui. Op de vierkante meter af en toe een stukje natuurschoon maar hoofdzakelijk: hoe hebben ze de boel hier zo kunnen verklooien? In een bushokje even 5 minuten proberen te schuilen, helaas sneuvelen hier de ramen net zo als thuis dus het hielp niet om warm te worden.
Luik een beetje verkeerd binnengelopen. Een mix van industrie, verpauperde straten met huizen en Islamitische winkeltjes: halal, Ali Babba's supermarkt en Kebab! Twee sportschool jongens moesten mij persé rechts en links voorbij en trakteerden mij op twee schouderstooten. Kennelijk de bedoeling dat ik met mijn plunje achterover zou knallen. Verkeerde techniek helaas. Ik heb maar "pardon" gezegd, wat doe ik ook in hun buurt? Die meneer met al die plastic tassen was veel aardiger. Bood mij blikje bier aan met een onbegrijpelijk verhaal. Ik heb vriendelijk moeten bedanken want ik zou alsnog KO zijn gegaan na een biertje. Heel bijzonder was de frisdrankautomaat bij de entree van een kerk. Ondanks de noodzakelijke euro (koopje) smaakte dat frisje als een geschenk van god!
Als onderkomen het Hotel des Acteurs. Dat sloeg op de uitbaters vermoed ik. Ze spelen hotelletje en zijn het bepaald niet. Wel showbizz prijzen. Het centrum van Luik heeft verrassend veel mooie restaurants lijkt het. Ik duikel echter bij de eerste, en naar het lijkt beste, Chinees naar binnen. Mijn voeten houden me niet meer. Beetje luxe! Allemaal stropdassen met goed gebruinde platina blonde dames: Luikse chique. Goed uitgezocht Harmen! Ik heb het decolleté en partner naast mij dus netjes gegroet bij aankomst en vertrek. Even manieren laten zien voor en na het naar binnenwerken van mijn bordje eten.
2/3
Heel vroeg op pad naar Saint-Séverin, 30 km. Mooie route en in de loop van de ochtend beetje zonnetje. Dan zijn er momenten dat je voelt: dit is het :)
Jammer dat veel mooie paden nu modderbanen zijn. Veel stijgen en dalen door bossen waar de geitenpaadjes waren veranderd in modderstromen. Enorm balanceren met bijna 20 kg op je nek (inclusief water Jaap). Soms 1 stap omhoog en 3 terug glijden: afzien!
Maar veel mooie momenten in mooie natuur. Geen mens te bekennen en de spaarzame woningen zien er gesloten uit. Beetje paniek want heb enorme zin in laatste slok water. 10 km voor bestemming een gehucht met een paar huizen en een meneer met boodschappentas op weg naar zijn auto. De man sleept mij op mijn baggerschoenen mee door zijn huis naar de keuken. Ik krijg een beker melk, een stuk chocolade (geeft energie vlg gastheer, en dat klopt), hij vult mijn fles en wil mij nog van alles meegeven. Ontzettende oppepper! Na 5 minuten lopen een hagelbui met keiharde wind die mij de laatste 2 uur heeft vergezeld. Wist niet dat dat zo lang kon aanhouden. Af en toe 5 min niet, maar de ijskoude wind bleef. Stoppen bleek geen optie want ik moest lopen om niet te bevriezen. En opeens de zon en de kerk van Saint-Séverain in zicht: prachtig. Historisch gehucht, oude hoeves, mooie schuren en de kerk met bijgebouwen waaronder een hoeve en park, lijkt wel een landgoed. Ik slaap in de pastorie. Van buiten super monumentaal. Binnenin, denk dat de laatste pastoor eind jaren 50 zijn biezen heeft gepakt. Eten en ontbijt in de keuken van de hoeve (wat een chique monumentaal pand) met mevrouw Dejardin (die ook van tuinieren houdt). Super gastvrij, wel € 10,= (all-inclusive) maar dan heb je ook wat. Ben wel geraakt door de gastvrijheid, dit was bepaald niet kostendekkend en los daar van wat een vriendelijkheid.
3/3
Eigenlijk geen spierpijn. Maar mijn voeten daar voelt alles mis mee. Door het balanceren met die rugzak (en nieuwe zware schoenen én km's én stijgen én dalen) worden er zaken belast..... spiertjes, botjes en brandende voetzolen. Eenmaal een paar minuten in beweging dan went de pijn (die niet weggaat) dus doorlopen. Gewoon doen of voeten er niet bijhoren. Leuk geprobeerd maat nu voel ik fantoompijn :(
Op naar Huy en slechts 17 km. Ik zie dit maar als een rustdag. Wie niet rusten: la Police. Kom halverwege een bos uitlopen langs een energiecentrale in de middle of nowhere. Stopt een zwarte Volvo en er springen 2 man uit in zwarte gevechtspakken, kogelwerende vesten, aanvalsgeweren in de hand, pistool en mes in holsters op de benen. Papieren en rugzakcontrole. Ze zijn vriendelijk maar akelig alert. Ik moet op afstand staan, de één doet mijn rugzak de ander houdt het geweer voor mijn voeten gericht. Een auto die te dicht op hun auto stopt zorgt ook voor commotie (arme koerierstertje) en gerichte wapens, serieus business here!
Op tijd in Huy. Deze stukjes neerkalken, beetje rust en vanavond even rondneuzen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
